Dat de stijlfiguur metonymia alles te maken
heeft met het verschijnsel dat mensen 'magie' noemen
(niet zoals van een goochelaar), is inmiddels ook aan de universiteit bekend.
Aangezien dit document alhier geen wetenschappelijk model beoogt te worden
en geheel met de hierarchie der oude orde wenst te breken, hoewel
tegelijkertijd naast die zogenaamde 'oude' orde bestaat, wordt hier
niet de academische gewoonte gebezigd die namen en artikelen enzovoort
opsomt. De enige naam die ik totnutoe genoemd
heb is de reeds in 1995 overleden Fransman Gilles Deleuze.
Zou ik alle anderen opnoemen, dan zou het al gauw
een wetenschappelijk gebaseerd onderzoeksmodel worden
en niets essentieels veranderen; want dat is de hele essentie
van het geheel: de metonymia is wezenlijk anders dan de metafoor.
Veel "onderzoeken" op dit gebied vertonen die essentie niet.
Daarbij: hoezo een hele lijst, eventueel, van artikelen en/of
boeken alsof je zo gauw mogelijk het geheel 'uit het hoofd' zou moeten
kennen? Dat je weer vanaf de buitenkant 'de zaak' bekijkt?
En als je het toch op een andere manier wenst: wie
weerhoud je naar een goede bibliotheek te gaan? Op
een ander gradatieniveau nu, is de essentie dat er hier twee
mensen zijn die zich in hetzelfde gebied op een ieder
eigen weg in dat zelfde gebied hebben begeven, bedoeld
is de 'metonymia', en dat zijn voornoemde Gilles Deleuze en
ik die ooit uit een droom viel. Hij is zogezegd dood en ik levend. En dood en leven...
duidt hier alleen op een transformatie, een metamorfose, een verandering, een of andere
andere staat van zijn die misschien wel een niet is.

Ik meldde helemaal bovenaan
dat 'de stijlfiguur metonymia alles te maken heeft
met het verschijnsel dat mensen 'magie' noemen
(niet zoals van een goochelaar)', en wil hierbij opmerken
dat het woord 'magie' een van de meest besmette woorden is
in het woordgebruik zoals meestal wordt gebezigd,
zo zijn in dat woordgebruik alle woorden besmet,
maar 'magie' als nog een van de ergstbesmetten.
Het is zelfs zo dat 'magie' helemaal niet bestaat,
waarmee NIET wordt ontkend dat er mensen zijn
die zogeheten "magische formules" kunnen toepassen
om mensen te genezen (zo zijn er ook die mensen dan ziek kunnen maken).
Wat 'magie' wordt genoemd feitelijk is, is de ontwikkeling van bepaalde aanwezige
natuurlijke krachten van een mens in relatie tot de omgeving
en het bereiken van bepaalde resultaten,
zoals die gewenst worden, ten opzichte van zichzelf
of van anderen of van zichzelf en anderen samen.
Op basis van deze menselijk ontwikkelde kunst,
haar/hem door de natuur zo nu en dan in meer of mindere mate
gegeven (i.e.: bij de geboorte), kan dan een systeem ontstaan,
net zoals een sociaal of politiek of religieus of economisch of
welk ander systeem danook ontstaat. Er is in die zin 'magie'
die zich vooral op 'macht' baseert, op wereldniveau 'zwarte magie',
en er is in die zin 'magie' die zich op 'hogere macht' baseert,
op wereldniveau 'witte magie', en die twee zijn in directe relatie met elkaar,
feitelijk omdat zij elkaar in essentie bestrijden
(er hoeft dan trouwens niet per se een daadwerkelijk fysiek of "magisch"
gevecht te zijn, en op een niveau of in een gebied dat menselijk begrijpen in handelen
te boven gaat, dat het wereldniveau te boven of te buiten gaat,
doet een verschil er niet meer toe, maar is '1', en bestaat niet voor de mens, al zou die willen).
Feitelijk is het zo dat zodra "magie" iets geforceerds
of dwingends gaat krijgen, ten opzichte van zichzelf of van anderen
of zichzelf en anderen, het 'zwarte magie' is. Manipulatie is daarin de truc om macht te veroveren.
Niet lekker dus... Het mag duidelijk zijn dat "magie" dus overal in elk aspect
van leven aanwezig is en niet per se voor een onderdeel
van dat leven op een bepaald niveau geldt (in deze zin bestaat 'magie' dus niet).
In deze zin bestaat metonymia ook altijd
en hoeft niet per se gebruikt te worden voor het gebied
dat 'magie' wordt genoemd en zich in het systeem
van 'wit' tegenover en/of naast 'zwart' verschuilt. Feitelijk zijn relaties
metonymisch. De liefde, of welke vorm van liefde ook (ook die niet begrepen
is), is metonymisch en niet metaforisch van aard
waar het de wijze van verbinden of verbondenheid
of verbintenis is. (Metonymia kent geen synoniemen, wel homoniemen.) Metonymia is dus relatie.
Relatie is met al wat is. Het is dat wat metaforische beschouwing kan vertroebelen.
Aangezien 'relatie' de basis is van leven (in elke betekenis) kunnen
daarop systemen ontstaan die tegengesteld lijken te zijn aan relatie,
maar ook de verstoring zelf, welke verstoring danook, is metonymisch van aard.
Als de relatie en de verstoring opelkaar botsen, het 'punt' waarop dat gebeurt,
is daar geen samensmelting maar een afstoting.