De metonymia is een stijlfiguur die op gelijk niveau is met de metafoor,
welke laatste echter overbekend en te pas en te onpas wordt gebruikt. De
metonymia is onbekend en zou moeilijk zijn...
errorHoewel een stijlfiguur uit het Oude Griekenland, net zoals
de metafoor en alle andere stijlfiguren, is de metonymia nog het minst begrepen in
haar veel
fundamentelere zin als basis, als ontologische waarde. Het grappige is dat zoiets als 'ontologie' dan
"plotsklaps" ook helemaal niet moeilijk
(meer?) is... Door het niet
kennen
errorvan de metonymia gaat veel waardevolle
woordbetekenis [= betekenis: niets meer en niets minder] verloren en drijft
"kennis" dan noodzakelijkerwijs altijd boven de werkelijkheid, blijft
kennis een metafoor wat altijd inhoudt
dat er een
essentiele verbinding ontbreekt.
Stel je de ©Poetische Wetenschap© voor,
welke wetenschap is gebaseerd op het verschil tussen de basale stijlfiguren metafoor en metonymia. De
invloed van metonymia is zo enorm, dat als men die werkelijk kent en dus
kan waarnemen,
errorde wereld er totaal
anders uitziet, in het minst verbonden via een directe logica die
natuurlijk is. De enige
wetenschapper, helaas al overleden, die juist metonymisch spreekt en
schrijft, was/is de Fransman
Gilles Deleuze. Dat de metonymia zo
onbekend is blijkt wel dat nauwelijks iets error(toen ik een paar jaar terug zocht: niets) via dit
onderwerp over Gilles Deleuze op het 'web' is error te vinden, terwijl zijn werken er werkelijk helemaal "bol van staan".
Gilles Deleuze spreekt in
error de 'academische omgeving', de 'universitaire
omgeving'
in metonymisch gefundeerde taal in woorden, terwijl
ik dat doe in een poetische, helemaal niet academische of universitaire
omgeving: ik werk in een
'traditioneel vergeten gebied' waarin alleen gepionierd kan worden en
eventuele 'regels' zelf ontdekt moeten worden om enigszins te kunnen
overleven:
error (dat IS nu eenmaal een
soort traditie).
Maar goed: Gilles Deleuze heeft veel
geschreven
in een wijze die toch ook wel degelijk academische,
universitaire, kennis
vereist,
hetzij door die zelf te hebben
bestudeerd,
hetzij door aan een universiteit te hebben
gestudeerd
(en dan ook "die" onderwerpen...). [GillesDeleuze was een Franse filosoof, trouwens.]
De uitvloeisels van de metonymia
zijn onze zintuigen, onze zinnen. Ja precies!
Is dat begrepen,
dan kan er minstens dubbel woordgebruik ontstaan en elke taal van
woorden (wetenschappelijke term: 'natuurlijke talen'error)
kent
haar eigen geheime verrassende specialismen. In
metonymia, kan 'de basis' niet "je kop" zijn: dat "pakket" aangeleerde danwel
geindoctrineerde hersenen...;
of 'anders' gezegd: bewustzijn in gevangenschap.
Trouwens: het
woordgebruik hier is van metonymische aard, met weliswaar af en toe een
poging tot metaforisch geaarde tegemoetkoming... en je zou nu al kunnen
zien wat voor waanzin dat oplevert.
Niet andersom. Zoals het
alledaagse feitelijke geraaskal en het niet kunnen oplossen van
fundamentele problemen.
Zo had
ik eens een droom errorvan Gilles Deleuze toen hij al dood was
(errorX1995). Hij kwam mij bezoeken. Toen ik met dit werk begon
had ik nog nooit van Gilles Deleuze gehoord. Maar goed:
het leuke
errortoch wel was dat hij in mijn droom een vrouw was,
hoewel hij sterk op een man error leek. Het vreemde was, vond ik, dat hij mij zei dat ik
een kind had, wat in mijn dagelijkse leven niet zo is. error Overigens:
waar hij de psycho-analyse tot aan de wortel van haar herkomst helemaal
metonymisch blootlegt, met exacte woorden dus, stel ik veel meer belang in het
ontmachten van universitair-wetenschappelijk taalgebruik om te komen tot veel
dieper en
meer omvattender onderzoek en de hypothese waarop de
wetenschap als fenomeen is gebaseerd zelf te raken, de hypothese zelf dus
error. Dit is nog helemaal niet zo gemakkelijk
errorte bewijzen... Omdat er nog veel nieuw te ontdekken is, een
totaal ander gebied dan het 'model wetenschappelijke'. In elk geval zal het hier aan orthodoxe
structuur zeker ontbreken, maar dieper liggend is de werkelijke structuur,
en als je die niet kent, raak je eenvoudig de weg kwijt. Maar
goed... error. Iemand die helemaal niets van Gilles Deleuze
weet, die ook helemaal niets van verschillende uitwerkingen van verschillende
mensen op academisch of universitair niveau weet, zou toch deze structuur als
een 'eigen' structuur kunnen lezen en daarbij zelf error
ook eigen ontdekkingen doen. Vooral eigen ontdekkingen zijn waardevol.
Want aan de
universiteit moet men al het eigene inleveren om binnen de
vormingsstructuur te schrijven en te denken, om" het wiel heruitvinden"
tegen te gaan, welk tegengaan op een gegeven moment lineair wordt en is,
dus tegennatuurlijk. Weliswaar EEN weg...error
Voor de wat meer
technische en natuurkundige, wiskundige wetenschappen lijkt dit
inzicht
minder noodzakelijk, omdat die wetenschappen
vooral proefondervindelijk zijn.error
error De geestes- en
menswetenschappen zouden ook proefondervindelijk kunnen worden zonder op
een technisch eenvoudig en leeg niveau te komen omdat zo een toepassing
voor de geestes- en menswetenschappen uiterst schadelijk is voor de
mens. Poetische Wetenschap, zoals ik die bedoel, meen, noem en
onderzoek, zoals ik die gevonden heb, is natuurlijk uiterst dubieus
error ten opzichte van metaforisch denken en redeneren
binnen gegeven en bekende modellen. Die 'gegeven modellen' raken daar ook inderdaad
helemaal van in de war.
Men zou er zelfs psychotisch van kunnen worden.
(Dat is niet overdreven.) Het is de bedoeling ook niet in error
een opgelegd error model errorgeloven... De
tragiek error van de metafoor is dat zij nooit de metonymia
kan
doordringen, nooit kan peilen, maar de metonymia wel de metafoor,
ookal ondergaat zij dan een metamorfose van
errorkrankzinnigheid: de waanzin was errorer
namelijk al. errorDoor middel van een metaforischerror"begrip" zal al wat hier is geschreven slechts een
verzameling woorden zijn:
error ver
weg,error vreemd, error eng,
error ... |