op
de aarde ligt
het cadaver
van een
grote vogel
met een van
geronnen
bloed
geworden
teken
over
zich
als een vreemde
bloedband
en in het
reeds
vergane
onderlijf
de indruk
van een mager
met holle
ogen
schreeuwend
mensengezicht
in de jeugd
van het
leven
maar zo ongeveer
niemand
die het ziet
versteend
in bergen
en eilanden
de aarde
lijkt
het ei
waarop
de vogel is
neergestort
of was
de aarde altijd
al het
vogelei
van een meer
dan reusachtige
vogelsoort
en is hieraan
op
ongekende
wijze
ooit
een eind
gekomen
is het vogelembryo
door miljarden
eeuwen
van tijd
langzaam
misschien
tot de oppervlakte
geduwd
en dat het daarom
te zien
is
de huid
of schaal
van het ei
feitelijk
zo dun
als vlies
zonder dat
wij
dat
merken
parasieten op
het ei
kleine
wezens
onwetend van
hun kleinheid
omdat ze zichzelf
groot
beschouwen
wat is
de functie
van een dichter
het is het
misschien
tot mogelijkheid
beschouwen
het is het
belachelijke
of anders
gezegd
ridicule
verwerpen
het is het
onderzoeken
van de ruimte
die er niet
zou
zijn
het is het
tegen
alles in
wellicht
willen
vestigen
van schoonheid
in
een soort
tegemoetkoming van
de gebruikelijke
taal
van woorden
weergeven
wat
misschien alleen
zelfs
vaak
in
verborgen
spelonken
van gevaarlijke
bergpassen
ligt
en dan ook
nog
alleen
waar
te nemen
is
door
bijvoorbeeld
de speling
van een schaduweffect
dat er dan precies
was
maar daarna
niet
meer
nooit
meer
en dan
nu
zijn
al
die
woorden dan
zomaar
zo
vaak
alleen
op
een regel
is het zomaar
een of andere
mode
of zou het kunnen
zijn
dat het
toch is
zoveel mogelijk
betekenis
te kunnen laten
zijn
doordat zo ook de intonatie
of anders
gezegd
beklemtoning
van soms wel
een hele zin
betekenisvrijheid
krijgt
waardoor meerduidigheid
naast
eenduidigheid
mag bestaan
zoals toch het leven
is
of was
het
leven
ookalweer
niet
belangrijk
en was
het
eigenlijk
allemaal
zogezegd
over
het hoofd
gezien
zoiets
als dat
die korte
zinachtige
woordconstructies
juist bedoeld
waren
om
zo snel
mogelijk
door
de tekst
te gaan
dat niet
te doen maakt
het moeilijker
te zien
maar wel mogelijk
een fractie van
het werkgebied
van een dichter
te doorgronden
oeroude stenen
uitgesleten
gladde
trappen
dag
en nacht
verder
omhoog
en naar
beneden
en links
en rechts
soms
tegengestelde
verwijzingen
naar
aspecten
van mens
en altijd
oude
paden
die
de nieuwsgierigheid niet
meer
oproepen
maar langs een van die
treden
woedt
de orkaan
van mythen
van de gehele
mensheid
galmende
of ook zangerige
roepende
en zingende
stemmen
waarvan het geluid
toch optioneel
blijft
van profeten
taoistische
meesters
en andere mystici
en vol
gebroken
woorden
die een willekeurige
voorbijganger
onweerstaanbaar
zouden lokken
zou die
zonder doel
zijn
of zonder levenskennis
die onmiddellijk
weten
eist
muzen
als standbeelden
de eerste
mens
in de dood
rook
van een vuur
van boekverbranding
daarnaast
een stapel
handgemaakte
boeken
van onvernietigbaar
materiaal
daar weer naast
een leegte
en dan nu
de vogel
weer
witte
veren
rode
snavel
de kop
op
de linker
vogelwang
de vogelbuik
naar boven
getoond
bewaard
in
ijs
>>> for ward